ႏုိင္ငံျပန္လည္ထူေထာင္ရန္အလားအလာရွိေသာ လူမ်ဳိးမ်ားမ်ား

ႏုိင္ငံျပန္လည္ထူေထာင္ရန္အလားအလာရွိေသာ လူမ်ဳိးမ်ားမ်ား
အပုိင္း(၃)
•••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••

မြန္ႏုိင္ငံေတာ္ ျပန္လည္ထူေထာင္ရန္
***********************************
မြန္လူမ်ဳိးတုိ႔သည္ ရခုိင္လူမ်ားကဲ႔သုိ႔ပင္ ခမ္းနားၾကီးက်ယ္ေသာ အတိတ္သမုိင္းမ်ားကုိ ပုိင္ဆုိင္ခဲ႔ျပီးျမဳိ႔ျပႏုိင္ငံမ်ားထူေထာင္ကာ မြန္ႏုိင္ငံေတာ္အျဖစ္ျဖင္႔ သီးျခားရပ္တည္ေနထုိင္လာခဲ႔ေသာ
သမုိင္းေၾကာင္းျမင္႔မားသည္႔ လူမ်ဳိးတစ္မ်ဳိးျဖစ္သည္။
ျမန္မာႏုိင္ငံေအာက္ပုိင္း၊ ယုိးဒယားႏုိင္ငံေတာင္ပုိင္းေဒသမ်ားတြင္ စနစ္တက်အေျခခ်ေနထုိင္ၿပီး ၿမဳိ႕ျပႏုိင္ငံမ်ားထူေထာင္ ခဲ႔ၾကသည္။ ျမန္မာႏုိင္ငံေအာက္ပုိင္း ရန္ကုန္ႏွင့္ပဲခူးေဒသတုိ႔တြင္ ၿမဳိ႕ရြာတည္ေထာင္ၿပီးေနထုိင္ၾကစဥ္ ယုိးဒယားႏုိင္ငံေတာင္ပုိင္းတြင္ လပ္ပူရီကုိ ၿမဳိ႕ေတာ္အျဖစ္ထားကာ ဒြါရ၀တီျပည္ကုိတည္ေထာင္ခဲ႔ၾကသည္။ မြန္လူမ်ဳိးတုိ႔သည္လည္း ရခုိင္လူမ်ဳိးတုိ႔ကဲ႔သုိ႔ပင္ ယဥ္ေက်းမႈျမင့္မားစြာျဖင့္ ေနထုိင္ခဲ႔သည့္ လူမ်ိဳးျဖစ္သည္။
မြန္တို႔၏မူလေဒသမွာ တ႐ုတ္ႏိုင္ငံ၏ အေနာက္ ေတာင္ပိုင္းျဖစ္ၿပီး၊ ျမန္မာႏို္င္ငံအထက္ပိုင္းသို႔ေျပာင္းေရႊ႕လာခဲ့ၾကသည္။ ထိုမွတဆင့္ ေတာင္ဘက္သို႔ ဆက္လက္ေရႊ႕လာၾကၿပီး ဧရာဝတီျမစ္ဝွမ္းသို႔ ဝင္ေရာက္ခဲ့ၾကသည္။ ေနာက္ဆုံးတြင္ ျမန္မာႏိုင္ငံ ေအာက္ပိုင္းသထံုေဒသတြင္ သုဝဏၰဘူမိထီးနန္းကို တည္ေထာင္ခဲ့ၾကသည္။
မြန္လူမ်ဳိးတို႔သည္ ထိုင္းႏိုင္ငံအတြင္း၌လည္း ဒါြရဝတီ (Dvaravati) ထီနန္းႏွင့္ ဟာရိပြန္ဂ်ရ ထီးနန္းမ်ားကိုလည္း တည္ေထာင္ခဲ့သည္။ ျမန္မာျပည္ေအာက္ပိုင္းရွိ သုဝဏၰဘူမိထီးနန္းကို ဗမာလူယုတ္မာတို႔၏ ပုဂံထီးနန္းက ေအဒီ ၁၀၅၇ တြင္ သိမ္းပိုက္ခဲ့သည္။ ေအဒီ ၁၂၈၇ တြင္ သုဝဏၰဘူမိထီးနန္းပ်က္သုန္း ၿပီးေနာက္ မြန္လူမ်ဳိးမ်ား ျပန္လည္စုစည္းကာ ပဲခူးတြင္ ဟံသာဝတီထီးနန္းကို ျပန္လည္ထူေထာင္ႏုိင္ခဲ့သည္။
ေအာက္ျမန္မာႏို္င္ငံပင္လယ္ကမ္းရုိးတန္း ေဒသသထုံ တြင္ ထီးနန္းစိုက္ၿပီးေနာက္ အိႏိၵယကုန္သည္မ်ားမွတဆင့္ အာေသာကဘုရင္ႏွင့္ အဆက္အသြယ္ရ ခဲ့သည္။ အာေသာကဘုရင္သည္ ေထရဝါဒဗုဒၶဘာသာ စည္ပင္ပ်ံ႕ပြားေအာင္ သာသနာျပဳေသာမင္း ျဖစ္သည္။ အာေသာကဘုရင္လက္ထက္ ဘီစီ ၂၃၂ တြင္ တတိယအႀကိမ္ သံဃာယနာတင္ပြဲက်င္းပ၍ ရဟန္းေတာ္မ်ားကို သီလၿမဲေစျခင္း၊ ဘုရားေဟာတရားေတာ္မ်ားကို ျပန္လည္စီစစ္ျခင္းတို႔ျပဳလုပ္ခဲ့သည္။ သံဃာယနာပြဲၿပီးေနာက္ သံဃာေတာ္မ်ားကို တိုင္းတပါးႏိုင္ငံမ်ားသို႔ ေစလႊတ္၍ ဗုဒၶတရားေတာ္မ်ားကို ျပန္႔ပြားေစခဲ့သည္။ အာေသာကဘုရင္၏ သာသနာျပဳမ်ားထံမွ ေထရဝါဒဗုဒၶဘာသာကို ရရွိၿပီးေနာက္ မြန္ယဥ္ေက်းမမႈမ်ား အထူးစည္ပင္ထြန္းကားခဲ့သည္။
တစ္ခ်ိန္ကမြန္ႏုိင္ငံေတာ္၏ ပုိင္နက္သည္
ယခုရန္ကုန္တုိင္း(ဒဂုံ)ျဖစ္ေနေသာ ဧရိယာနဲ႔ပဲခူးတုိင္း(ဟံသာဝတီ)နဲ႔ ယေန႔ေခတ္အေခၚ မြန္ျပည္နယ္ျဖစ္ေနေသာ
ဧရိယာတုိ႔သည္ မြန္ႏုိင္ငံေတာ္၏ ပုိင္နက္
၏ရိယာျဖစ္ခဲ့ဖူးသည္။ပဲခူးတုိင္းနဲ႔ရန္ကုန္တုိင္းတုိ႔သည္မြန္ႏုိင္ငံေတာ္၏ပုိင္နက္စစ္စစ္ျဖစ္ခဲ႔သည္ကုိယခုရန္ကုန္တုိင္းတြင္
သမုိင္းဝင္ဘုရားမ်ားအျဖစ္ ထင္က်န္ေနဆဲျဖစ္သည့္ ေရႊတိဂုံ၊က်ဳိကၠလဲ႔၊
က်ဳိကၠေလာ့၊က်ဳိကၠဆံ၊က်ဳိက္ေခါက္၊က်ဳိကၠမီေရလယ္ဘုရား(ေက်ာက္တန္း)၊က်ဳိက္ဝုိင္းနဲ႕
ပဲခူးတုိင္းတြင္ ရွိေနဆဲျဖစ္သည့္ ေရႊေမာ္ေဓါေစတီ စသည့္ မြန္လူမ်ဳိးတုိ႔၏ ေရွးေဟာင္းသမုိင္းဝင္ဘုရား၊ေစတီမ်ားက
သက္ေသခံလ်က္ရွိသည္။ က်ဳိက္ဟူသည့္ ေဝါဟာရမွာ မြန္ေဝါဟာရ ျဖစ္ျပီး ျမန္မာ(ဗမာ)
ဘာသာစကားျဖင့္ ဘုရား ဟုအဓိပၸာယ္ရသည္။
ထုိ႔အတူ ရန္ကုန္ျမဳိ႕ရွိ ျမဳိ႕နယ္မ်ား၏ အမည္၊
လမ္းမ်ား၊ရပ္ကြက္မ်ား၏ အမည္တုိ႕ကုိ မြန္ဘာသာစကားျဖင့္ ယေန႔ထက္တုိင္ ေခၚတြင္လ်က္ရွိေနသည္ကုိ ေထာက္ရႈျခင္းျဖင့္လည္း ရန္ကုန္တုိင္းသည္ မြန္လူမ်ဳိးတုိ႔၏ ရာမညဌါနီ ျဖစ္ခဲ႔သည္မွာ ယုံမွားသံသယ စုိးစိမ်ွ ရွိစရာမလုိေပ။
မြန္လူမ်ဳိးတုိ႔သည္အတိတ္က မည္မ်ွပင္ ယဥ္ေက်းမႈ ျမင့္မားခဲ႔ေစကာမူ၊မြန္ႏုိင္ငံေတာ္
ရာမညတုိင္းဌါနီသည္ မည္မ်ွပင္တုိးတက္စည္ပင္ထြန္းကားခဲ႔ေစကာမ ဗမာဖက္ဆစ္ကုိလုိနီလက္ေအာက္သုိ႔ က်ေရာက္ခဲ႔သည့္အခ်ိ္န္မွစ၍ ယေန႔ေခတ္အခ်ိန္တြင္ေတာ့ မြန္ႏုိင္ငံေတာ္၏ ဧရိယာမွာ မန္းက်ည္းရြက္သာသာေလာက္သာ
က်န္လုိက္ေတာ့သည္။အေနာက္ဘက္မွ
ရခုိင္မ်ားနဲ႔ဆုိလ်ွင္ ဘဝတူ လူမ်ဳိးမ်ားဟု
သတ္မွတ္၍ ရသည္။မြန္ နဲ႔ ရခုိင္၊ရခုိင္နဲ႔ မြန္တုိ႔သည္ ယဥ္ေက်းမႈျမင့္မားပုံခ်၊
သာသနာထြန္းကားပုံ၊စာေပထြန္းကားပုံ၊
ကုိယ္ပုိင္ႏုိင္ငံျဖင့္ ေနထုိင္ခဲ႔ပုံ၊ဘီလူးဟု ေခၚေသာ ျဒာဗီဒီယန္ လူမ်ဳိးမ်ားကုိ ႏွိမ္နင္းကာ
ဓညဝတီအာရကန္ႏုိင္င႔ေတာ္နဲ႔ သုဝဏၰဘူမိ
မြန္ႏုိင္ငံေတာ္ကုိ တည္ေထာင္ပုံ၊
ထုိႏွစ္ နဳိင္ငံလုံး ေျမေခြးယုတ္တုိ႔၏ ႏုိင္ငံလက္ေအာက္ က်ေရာက္ခဲ႔ရပုံ
စသည္ျဖင့္ မြန္ ႏွင့္ ရခုိင္တုိ႔သည္ အစစအရာ တူေနသည္။အဆုံးစြန္၌
ယေန႔အခ်ိန္ထိဗမာဖက္ဆစ္တုိ႔အား ေတာ္လွန္ေနၾကပုံခ်င္း တူေနျပန္သည္။
ယေန႔ ျမန္မာႏုိင္ငံ၏ ေရွးအက်ဆုံး၊တန္ခုိးအၾကီးဆုံး၊ကမၻာအေက်ာ္ဆံုး
ဘုရာမ်ားကုိၾကည့္လုိက္ပါ။ ပဲခူးတုိင္းနဲ႔ ရန္ကုန္တုိင္းတြင္ မြန္တုိ႔၏ဘုရားမ်ား(ဥပမာ ေရႊတိဂုံ)မႏၱေလးတုိင္းနဲ႔ ဧရာဝတီတုိင္းတြင္ ရခုိင္
တုိ႔၏ ဘုရားမ်ား(မဟာျမတ္မုနိ၊ေရႊဘုံသာမုနိ၊
ဇလြန္ျပည္ေတာ္ျပန္ဘုရား)ျဖစ္သည္။
ေရႊတိဂုံနဲ႔ မဟာျမတ္မုနိသည္ ဘီစီ ၆ ရာစုတြင္
မြန္ နဲ႔ ရခုိင္ဘုရင္တုိ႔ တည္ထားသြန္းလုပ္ခဲ႔ျပီး
ေခတ္ျပဳိင္သမုိင္းမွတ္တမ္းမ်ားလည္း ျဖစ္သည္။
ထုိကဲ႔သုိ႔ေရွးက်ျပီး တန္ခုိးၾကီးေသာ ဘုရားမ်ား
ဗမာလူမ်ဳိးတုိ႔တြင္ မရွိပါ။ေရွးအက်ဆုံး တန္ခုိးၾကီး
ဗမာျမန္မာတုိ႔၏ ဘုရားမ်ားတည္ခဲ႔သည့္ရာစုမွာ
ေအဒီ ၁၁ ရာစုျဖစ္သည္။ဗမာျမန္မာတုိ႔သည္
စာေပ၊ယဥ္ေက်းမႈ၊သာသနာ စသည့္ဘက္ေပါင္းစုံတြင္ မြန္ နဲ႔ ရခုိင္တုိ႕၏
ေနာက္ေကာက္က်ခဲ႔သည္။
ထုိကဲ႔သုိ႔ ယဥ္ေက်းမႈ နိမ့္ပါးေနာက္က်လြန္းသည့္ ဗမာတုိ႔သည္ သူ႔ထက္သာလြန္ေနေသာ
မြန္ နဲ႔ ရခုိင္မ်ားအေပၚ မနာလုိမႈမ်ား ယေန႔ထက္တုိင္ ျဖစ္တည္လ်က္ရွိသည္။
မြန္ႏုိင္ငံေတာ္ကုိ ဗမာတုိ႔ဝင္တုိက္ျခင္း၏
အဓိကရည္ရြယ္ခ်က္မွာ ပိဋကတ္သုံးပုံကုိ
လုိခ်င္၍ ျဖစ္ျပီး မဟာျမတ္မုနိဘုရားကုိ လုိခ်င္၍
အာရကန္ႏုိင္ငံေတာ္ကုိ အလစ္ဝင္သုတ္ခဲ႔ျခင္း
ျဖစ္သည္။ပိဋကတ္သုံးပုံနဲ႔ မဟာျမတ္မုနိကုိ
အဘယ့္ေၾကာင့္ လုိခ်င္ရသနည္းဆုိေသာ္
အညာေဒသဗမာျပည္နယ္တြင္ ေထရဝါဒဗုဒၶဘာသာမရွိ၊ကုိးကြယ္ရန္ တန္ခုိးၾကီး ဘုရားမ်ားမရွိ၊ဘုရားသာသနာမရွိ၊မဟာယာနနဲ႔
အရည္းၾကီးသာသနာသာထြန္းကားေနေသာေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။ဤကား မြန္ႏုိင္ငံေတာ္နဲ႔
ရခုိင္ႏုိင္ငံေတာ္အေပၚ ထမီဝတ္ဗမာတုိ႔ ဝင္သိမ္းရျခင္း၏ အဓိကအေၾကာင္းရင္းတည္း။
လူမ်ဳိးတစ္မ်ဳိးတြင္ ရွိသင့္ရွိထုိက္သည့္ အမ်ဳိးသားေရးလကၡဏာမ်ား အျပည့္အစုံရွိေနသည့္ မြန္လူမ်ဳိးတုိ႔အေနျဖင့္
သင္တုိ႕၏ မြန္ႏုိင္ငံေတာ္အား
ျပနိလည္႐ရွိရန္ မဆုတ္မနစ္ေသာ၊
စဥ္ဆက္မျပတ္ေသာ ၾကဳိးစားမႈမ်ားျဖင့္
ဖက္ဆစ္ဗမာမ်ားအေပၚ ေတာ္လွန္သြားၾကပါ။
မြန္ႏုိင္ငံေတာ္ကုိ ျပန္လည္ထူေထာင္မည္ဆုိပါက
မြန္လူမ်ဳိးတုိ႔တြင္ႏုိင္ငံတစ္ခုတည္ေထာင္ရန္ အဂၤါရပ္မ်ား အျပည့္အစုံရွိေနသည္။
ရာမညတုိင္းျပည္ မြန္တုိ႔ျပည္တြင္ ကမၻာ့အံ႔ဖြယ္ ငါးမ်ဳိးထဲတြင္ တစ္ခုအပါအဝင္ျဖစ္သည့္ က်ဳိက္ထီးရုိးဆံေတာ္ရွင္၊ေရွးေဟာင္းျမဳိ႕ေတာ္တစ္ခုျဖစ္သည့္ သုဝဏၰဘူမိျမဳိ႕ေဟာင္း၊
က်ဳိကၠမီ ေရလယ္ဘုရားနဲ႔ ေရွးေဟာင္းဘုရား၊ပုထုိး၊ေစတီမ်ား အမ်ားအျပားရွိေနျခင္းက ႏုိင္ငံျခားဝင္ေငြမ်ားကုိ
ယဥ္ေက်းမႈ က႑မွ ရွာေဖြေပးႏုိင္မည္ျဖစ္သည္။
ျပည္တြင္း၊ျပည္ပ ဘုရားဖူးဧည့္သည္မ်ားျဖင့္
နတ္ျပည္တမ်ွ စည္ကားသည့္
က်ဳိက္ထီးရုိးဆံေတာ္ရွင္ဘုရားတစ္ဆူတည္းပင္လ်ွင္ ႏွစ္စဥ္ဝင္ေငြ ေဒၚလာသန္းခ်ီ ရွာေဖြေပးႏုိင္သည္။အိမ္နီခ်င္း ႏုိင္ငံမ်ားနဲ႔ ကုန္သြယ္ရန္လည္း ပင္လယ္ဆိပ္ကမ္းမ်ား အဆင္သင္႔ရွိေနသည္။ထုိ႔အတူ ျပည္တြင္းျပည္ပ
အမ်ားျပည္သူမ်ားအနားယူအပန္းေျဖႏုိင္မည့္
စက္စဲကမ္းေျခ နဲ႔ေရလုပ္ငန္းမ်ားလုပ္ကုိင္ရန္
မုတၱမပင္လယ္ျပင္ၾကီးရွိေနသည္။
ထုိပင္လယ္ျပင္ကုိ အားထား၍ ဆားလုပ္ငန္းမ်ား
တြင္က်ယ္စြာ လုပ္ကုိင္ႏုိင္သည္။မြန္ျပည္ ထြက္ဆားမ်ားသည္ တစ္ႏုိင္ငံလုံး၏ ၂၀%
ရွိသည္။စုိက္ပ်ဳိးေရးလုပ္ငန္းအတြက္ယ္
လယ္ယာလုပ္ငန္း၊ ရာဘာလုပ္ငန္း၊
ေမာ္လျမဳိင္ ဒူးရင္း၊သီဟုိဠ္ စသည္ျဖင့္
လုပ္ကုိင္စားေသာက္ရန္ အေျခခံသဘာဝ
ရင္းျမစ္မ်ား အစုံအလင္ရွိေနသည္။အထက္ပါ
ယဥ္ေက်းမႈ ေပါၾကြယ္ဝျခင္း၊ေရွးေဟာင္း ဘုရားေစတီ အမ်ားအျပားတည္ရွိေနျခင္းနဲ႕
စီးပြားလုပ္ငန္းမ်ားအတြက္ သဘာဝရင္းျမစ္မ်ား
ေပါမ်ားစြာတည္ရွိေနျခင္းမွာ မြန္ႏုိင္ငံေတာ္ကုိ
ျပန္လည္ထူေထာင္ရန္ အေကာင္းဆုံး
အေထာက္အပ့ံမ်ားျဖစ္သည္။ မုတၱမပင္လယ္ဆိပ္ကမ္းစီမံကိန္းသာ
ေအာင္ျမင္ခဲ႔လ်ွင္ေရေၾကာင္းကုန္သြယ္ေရးမွတစ္ဆင့္ ေခတ္သစ္မြန္ႏုိင္ငံေတာ္ တုိးတက္စည္ပင္
ေရးအတြက္အ့ံမခန္းအေထာက္အကူျပဳလိမ့္မည္။
ကုန္လမ္းဆက္သြယ္ေရးအားျဖင့္
မြန္ျပည္သည္ က်န္ ျပည္မ်ားနဲ႔ လြယ္လင့္တကူသြားလာႏုိင္ရန္ ကားလမ္းမ်ား
အဆင္သင့္ရွိေနျခင္းက မြန္ျပည္အတြက္
အထူးအားသာခ်က္တစ္ခုျဖစ္သည္။
မြန္လူမ်ဳိးတုိ႔တြင္ ကုိယ္ပုိင္စာေပ၊ကုိယ္ပုိင္ယဥ္ေက်းမႈ၊
ကုိယ္ပုိင္ဘာသာစကားနဲ႔ သဘာဝသယံဇာတရင္းျမစ္မ်ား အခန္႔သင့္တည္ရွိေနသည္မုိ႔ ေခတ္သစ္မြန္ႏုိင္ငံေတာ္ကုိ ထူေထာင္ရန္
ေမ်ွာ္လင့္ခ်က္မ်ားစြာရွိေနသည္။ငါးပိရည္တုိ႔စရာ။
ပုန္းရည္ၾကီး၊ထန္းရည္နဲ႔ေရႊဘုိသနပ္ခါးတုံး
ေလာက္သာထြက္သည့္ ဗယုတ္ေတြေတာင္မွ
ဗမာျပည္နယ္ကုိ တည္ေထာင္ႏုိင္ခဲ႔ေသးသည္
မဟုတ္ပါေလာ။သယံဇာတနဲ႔ ယဥ္ေက်းမႈအရာမွာ ဗယုတ္တုိ႔၏ ေခါင္းေပၚေရာက္ေနသည့္ ခ်စ္လွစြာေသာ
မြန္တုိ႔အေနျဖင့္ မျဖစ္ႏုိင္စရာ မည္သည့္အေၾကာင္းမ်ွ မရွိ။စိတ္ဓါတ္သာလ်ွင္ အဓိက ျဖစ္သည္။သင္တုိ႕၏ မြန္တစ္မ်ဳိးသားလုံးစိတ္ထဲတြင္ မြန္ႏုိင္ငံေတာ္ကုိ ျပန္လည္ရယူခ်င္စိတ္နဲ႔ တစ္ေန႔မုခ် ျပန္လည္ရလာလိမ့္မည္ဟု အတြင္းစိတ္ထဲ
စြဲမွတ္ကာ ေရွ႕ဆက္ခ်ီတက္ပါက မြန္ႏုိင္ငံေတာ္၏ အခ်ဳပ္အျခာအာဏာကုိ ဧကန္မုခ်ျပန္လည္ပုိင္ဆုိင္လိမ့္မည္။
ဂ်ဴးလူမ်ဳိးတုိ႕သည္ သူတုိ႔၏ ႏုိင္ငံျပည္လည္
ရရွိေရးအတြက္ မနက္အိပ္ရာထတုိင္း
သူတုိ႔ယုံၾကည္ရာ ဘာသာအယူဝါဒျဖင့္
ဆုေတာင္းခဲ႔ၾကသည္။သူတုိ႔၏အလံမ်ားကုိလည္း
အိမ္ရွိျမင့္ျမတ္ေသာေနရာမ်ားတြင္
ထား၍အျမဲမျပတ္ဦးညြတ္အေလးျပဳေလ့ရွိသည္။
သင္တုိ႔မြန္မ်ားအေနျဖင့္လည္း မြန္ႏုိင္ငံအလံေတာ္အား မြန္အမ်ဳိးသားအိမ္တုိင္းတြင္ အထြတ္အျမတ္ထား၍ ေန႔စဥ္ဦးညြတ္သင့္သည္။
ဤလုပ္ရပ္မွာ တစ္မ်ဳိးသားလုံးကုိ ကုိယ္စားျပဳထားသည့္မြန္အလံေတာ္အား၊ တစ္နည္းအားျဖင့္ မြန္တစ္မ်ဳိးသားလုံးအား
စိတ္ဓါတ္ခြန္အားသစ္မ်ား ၊အမ်ဳိးသားေရးႏုိးၾကြားမႈမ်ားကုိ စိတ္စြမ္းအားျဖင့္
ရုိက္သြင္းေပးလုိင္ျခင္း ျဖစ္သည္။
သင္တုိ႔မြန္မ်ားအေနျဖင့္လည္း မြန္ႏုိင္ငံေတာ္ကုိျပန္လည္႐ရွိလုိပါက သင္တုိ႔၏ တပ္မေတာ္အင္အား၊စည္းလုံးမႈအင္အားနဲ႕
နည္းပညာရွင္၊အသိပညာရွင္၊အတတ္ပညာရွင္အင္အားတုိ႔ကုိ ယခုထက္အဆမ်ားစြာ ျမွင့္တင္ရန္လုိအပ္သည္။မြန္တပ္မေတာ္အင္အားကုိလည္းအနည္းဆုံး ၇၀၀၀၀ခန္႔အထိ တုိးခ်ဲ႕သင့္သည္။မြန္ျပည္သူလူထု၏ အနည္းဆုံး ၃၀%ခန္႔သည္မြန္တပ္မေတာ္နဲ႔အတူပူးေပါင္း
ပါဝင္ရပါလိမ့္မည္။မြန္သမုိင္းပညာရွင္၊နည္းပညာရွင္မ်ားမွလည္းတစ္တပ္တစ္အားပါဝင္ရပါလိမ့္မည္။မြန္သမုိင္းပညာရွင္မ်ားလုပ္သင့္သည္မွာကမ႓ၻာ့ကုလသမဂၢလက္ေအာက္ခံ ကမၻာ့ကုိလုိနီတုိက္ဖ်က္ေရးေကာ္မတီထံပါး အေရာက္သြား၍‘’သင္တုိ႔မြန္မ်ားသည္ ကုိယ္ပုိင္ရခုိင္ႏုိင္ငံေတာ္ျဖင့္ သီးျခားရပ္တည္ေနထုိင္လာခဲ႔ေသာ လူမ်ဳိးျဖစ္ေၾကာင္း၊မြန္ႏုိင္ငံေတာ္သည္ ဗမာတုိ႕၏မတရားက်ဴးေက်ာ္သိမ္းပုိက္မႈေၾကာင့္သာ ယေန႔ျမန္မာႏုိင္ငံ၏ မထင္မရွား ျပည္နယ္ကေလးအျဖစ္ေရာက္ရွိခဲ႔ေၾကာင္း၊ ဗယုတ္တုိ႕၏ တုိက္ခုိက္သိမ္းပုိက္ခဲ႔မႈေၾကာင့္
ဗမာကြ်န္ပုန္းကုိလုိနီဘဝသုိ႔ က်ေရာက္ခဲ႔ရေၾကာင္း………´´ စသည္စသည္တုိ႔ကုိ
သမုိင္းအေထာက္အထား ခုိင္မာျပည့္စုံစြာျဖင့္ ထုိကုိလုိနီတုိက္ဖ်က္ေရးေကာ္မတီထံ ၀ုိင္း၀န္းေတာင္းဆုိ
တင္ျပၾကရလိမ့္မည္။မြန္နည္းပညာရွင္လူငယ္မ်ားကလည္း သင္တုိ႕၏နည္းပညာမ်ားကုိ အသုံးခ်ကာ မြန္ႏုိင္ငံသည္ ကြ်န္ပုန္းကုိလုိနီဘဝေရာက္ေနေၾကာင္းကုိအဂၤလိပ္ဘာသာျဖင့္ ကမၻာသုိ႔ခ်ျပရမည္။
တစ္ဘက္တြင္ မြန္တပ္မေတာ္အေနျဖင့္ ွေခတ္မီလက္နက္မ်ားျဖင္႔တုိက္ယူကာ အျခားတစ္ဘက္တြင္ မြန္ျပည္သူ အနည္းဆုံး ၃၀%ခန္႔က ဒီမုိကေရစီနည္းျဖင့္ဆႏၵျပ (မြန္ျပည္တြင္းျပည္ပ တစ္ျပဳိင္တည္း၊တစ္ေန႔တည္း၊တစ္ခ်ိန္တည္း၊တစ္သံတည္းျဖင့္မြန္ႏုိင္ငံေတာ္ကုိ လြတ္လပ္ေရးျပန္ေပးရန္ စာသားမ်ဳိးပါ၀င္သည္႔ေၾကြးေၾကာ္သံမ်ားျဖင္႔ဆႏၵျပရမည္)၊မြန္သမုိင္းပညာရွင္မ်ားအေနျဖင္႔လည္း ကမၻာ့ကုလသမဂၢကုိလုိနီတုိက္ဖ်က္ေရးေကာ္မတီထံခုိင္မာေသာမုိင္းအေထာက္အထားမ်ားျဖင့္
တင္ျပ၊မြန္အုိင္တီပညာရွင္၊စာေပပညာရွင္မ်ာ၊အသိပညာရွင္မ်ားမွလည္း ကေလာင္အစြမ္း၊စာေပအစြမ္း၊မီဒီယာစြမ္း စာေပနည္းပညာစြမ္းအားမ်ားျဖင့္ ကမၻာသုိ႔ခ်ျပ စသည္႔အၾကမ္းနည္းနဲ႔ ေခတ္မီအႏုနည္းမ်ားျဖင့္ ဟန္ခ်က္ညီညီ ညွပ္တုိက္လုိက္ပါက မြန္ႏုိင္ငံေတာ္၏လြတ္လပ္ေရးကုိ မုခ်ရလာလိမ့္မည္ဟု ယုံၾကည္ေနမိသည္။
က်န္သည့္ မဟာမိတ္လူမ်ဳိးမ်ားျဖစ္ေသာ
ကခ်င္၊ကရင္၊ကရင္နီ(ကယား)၊ပအုိးဝ္၊
ပေလာင္၊ ဝ စသည့္ လူမ်ဳိးမ်ားအေနျဖင့္လည္း
သင္တုိ႔၏ တပ္မေတာ္အင္အားမ်ားကုိ
အစြမ္းကုန္ ျမွင့္တင္ၾကပါ။ ယခုလက္ရွိ စာရင္းအင္းမ်ားအရ ဗမာမဟုတ္သည့္
မဟာမိတ္တပ္မေတာ္အင္အားအေရအတြက္မွာ
၂၀၀၀၀၀ ေက်ာ္ ၃ သိန္း နီးပါးရွိေနျပီျဖစ္သည္။
လူဦးေရအားျဖင့္လည္း ျပည္တြင္းျပည္ပ ရွမ္းမ်ဳိးႏြယ္စု ၈သန္းခန္႔၊
ရခုိင္မ်ဳိးႏြယ္စု ၇သန္းခန္႔၊ကရင္မ်ဳိးႏြယ္စု ၅ သန္းခန္႔၊မြန္ ၄ သန္းခြဲခန္႔၊ကခ်င္ ၂ သန္းခန္႔၊ကာယား+ခ်င္း တစ္သန္းခန္႔ +မူဆလင္ ၃ သန္းခန္႔ စုစုေပါင္း သန္း ၃၀ ခန္႔ ရွိျပီး
ဗမာလူမ်ဳိးစု ၂၁ ခန္႔ရွိသည္။ထုိ႔ေၾကာင့္
လူဦးေရအင္အား၊တပ္မေတာ္အင္အား အရ
ဖက္ဆစ္ဗမာမ်ားကုိ အခ်ိန္မေရြး ဝုိင္းဝန္းေတာ္လွန္ပစ္ႏုိင္သည့္ အေနအထားကုိ
ေရာက္ရွိေနျပီး ျဖစ္သည္။
ဖက္ဆစ္ဗမာစစ္တပ္နဲ႔ မဟာမိတ္တပ္မေတာ္မ်ား၏ ကြာျခားခ်က္မွာ
မ်ဳိးခ်စ္စိတ္ဓါတ္နဲ႔ တုိက္ရည္ခုိက္ရည္၊နယ္ေျမကြ်မ္းက်င္မႈအရာတုိ႔တြင္မဟာမိတ္တပ္မေတာ္မ်ားသည္ ဖက္ဆစ္တပ္မေတာ္ထက္ တုႏႈိင္းမမွီေလာက္ေအာင္ သာလြန္ေနသည္။
ထုိ႔ေၾကာင့္လည္း မဟာမိတ္တပ္မေတာ္မ်ားနဲ႔
ဖက္ဆစ္ဗယုတ္တပ္မေတာ္တုိ႔ တုိက္ပြဲျဖစ္လ်ွင္
ဗယုတ္တပ္မေ္ဘက္မွ ေခြးေသဝက္ေသဘဝျဖင့္ အေသအေပ်ာက္ မ်ားေနျခင္း ျဖစ္သည္။
မဟာမိတ္တပ္မေတာ္မ်ားသည္ ဗယုတ္တပ္မေတာ္မ်ားနဲ႔ ႏႈိင္းယွဥ္ပါက
စစ္ေရးကြ်မ္းက်င္မႈ၊မ်ဳိးခ်စ္စိတ္ဓါတ္ထင္သန္မႈနဲ႔ တပ္မေတာ္အင္အား စသည္ျဖင့္ အဘက္ဘက္တြင္ အသာစီးရေနေသာေၾကာင့္
မဟာမိတ္တပ္မေတာ္သားမ်ားအေနျဖင့္
ဖက္ဆစ္ဗယုတ္တပ္မေတာ္အား ဝုိင္းဝန္း
တုိက္ခုိက္ပါက အခ်ိန္မေရြး ေအာင္လံထူႏုိင္ေတာ့မည္မွာေသခ်ာေနသည္။
ဗယုတ္တပ္မေတာ္သည္ စူပါမန္းမဟုတ္၊
ပါဝါရိန္းဂ်ားမဟုတ္၊Sipderman လည္းမဟုတ္၊
မုိးနတ္မင္းက ဖန္ဆင္းေပးလုိက္ေသာ
တပ္မေတာ္လည္း မဟုတ္၊အလာလ္က ထုဆစ္ေပးလုိက္သည့္ တပ္မေတာ္မေတာ္လည္ူ
မဟုတ္သည့္အတြက္ တုိင္းရင္းသားတပ္မေတာ္အားလုံး တစ္ျပဳိင္တည္း
ညွပ္တုိက္လုိက္ပါက က်မတုိ႕၊သင္တုိ႔ လုိခ်င္ေနေသာပန္းတုိင္မ်ားသုိ႔ အျမန္ဆုံးေလ်ွာက္လွမ္းႏုိင္မည္မွာ အေသအခ်ာပင္ျဖစ္သည္။မည္သည့္လူမ်ဳိးတစ္မ်ဳိးကမ်ွ စစ္မ်က္ႏွာ ၇ ခုနဲ႔ အထက္ မဖြင့္ႏုိင္ေပ။
ူုသုိ႔ျဖစ္ပါ၍ မဟာမိတ္တပ္မေတာ္မ်ားအေနျဖင့္
ဖက္ဆစ္ ဗယုတ္တပ္မေတာ္အား တစ္ျပဳိင္တည္း
ဝုိင္းဝန္းညွပ္တုိက္လုိက္မည္ဆုိပါက ဗယုတ္တပ္မေတာ္မွာ အခ်ိန္တုိအတြင္း ျပာက်သြားမည္မွာ ေသခ်ာေနျပီး ထုိသုိ႔ ျဖစ္သြားေအာင္ မဟာမိတ္တပ္မ်ားအေနျဖင့္
ဝုိင္းဝန္း တုိက္ခုိက္ရန္အခ်ိန္တန္ျပီျဖစ္ေၾကာင္း၊
ဗယုတ္တပ္မ်ားကုိ ေအာင္ႏုိင္ျပီးမွသာလွ်င္
ႏုိင္ငံျပန္လည္ ထူေထာင္ခ်င္ေသာ လူမ်ဳိးမ်ားအေနျဖင့္ ျပန္လည္ထူေထာင္လာႏုိင္
မည္ျဖစ္ျပီး ခြဲထြက္ခ်င္သည့္ လူမ်ဳိးတုိ႔အေနျဖင့္ ခြဲထြက္လာႏုိင္မည္ ျဖစ္ပါေၾကာင္း သတိေပး
ႏႈိးေဆာ္အပ္ပါသည္။
 
                          The End

Written by,
Moe Hlaing & နန္းမူရာစုိး
မြန္သမုိင္းနဲ႔ပတ္သက္ျပီး တစ္စုံတစ္ရာ လုိပ္အပ္ခ်က္ရွိခဲ႔ပါက က်မရဲ႕ ညံ႔ဖ်င္းမႈသာ
ျဖစ္ပါေၾကာင္း ရုိးသားစြာ ဝန္ခံပါသည္။