ရခုိင္႐ုိးရာစည္ေတာ္ ေပၚေပါက္လာျခင္းအေၾကာင္း

••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••
ရကၡပူရတုိင္း ဓညဝတီရခုိင္ျပည္ႀကီးတြင္ တူရိယာအေနျဖင့္ ေ႐ွ႕ပေဝသဏီကာလ ဒြါရာဝတီ ဝါသုေဒဝမင္း လက္ထက္ကပင္ စည္ေတာ္တီးလ်က္ သုခုမအႏုပညာ႐ိုးရာကုိ နန္းတြင္းယဥ္ေက်းမူအျဖစ္ စတင္တီထြင္ေပၚလာျခင္းျဖစ္ပါသည္ ။ရခုိင္လူမ်ိဳး ရခိုင္ျပည္ဟု စတင္တည္ေထာင္ခဲ့ေသာ ဥတၱရမဓူရၿမိဳ႕ေတာ္သည္ သာဂရမင္း၏ ညီေတာ္ ဥႆပရမင္းသည္ (ကံသမင္း)၏ သမီးေတာ္ (ေဒဝဂမၻာ)မင္းသမီနဲ႔ ထီးနန္းစုိးစံစဥ္ ထူးျခားေသာ ဘုန္းသမာ႓ႏွင့္ျပည္စုံေသာ သားေတာ္တစ္က်ိပ္ကုိဖြားျမင္ေတာ္မူသည္။၄င္းမင္းသားတုိ႔သည္ ဆင္ေျပာင္ငါးစီးအားနဲ႔ ျပည့္စုံေတာ္မူသည္။
၄င္းမင္းသားတုိ႔မွာ ဝါသုေဒဝမင္း ဗလေဒဝမင္း သူရိယေဒဝမင္း အဂၢိေဒဝမင္း မစၥဳဒေဒဝမင္း ဝ႐ုဏၰေဒဝမင္း ေရာဟေဒေနယ်ေဒဝမင္း ပဋမပ႑ိတေဒဝမင္း အဂၤဳရေဒဝမင္း ဟူ၍ သားေတာ္တစ္က်ိပ္ႏွင့္ သမီးေတာ္ အၫ့နေဒဝီတုိ႔ျဖစ္ၾကသည္။၄င္းဝါသုေဒဝညီေနာင္တစ္က်ိပ္တုိ႔သည္ ဒြါရာဝတီ (အာဏပ်ံဝဲျမဳိ႕သံတြဲ)ေစာင့္ေ႐ွာက္ေသာ ၿမိဳ႕ေစာင့္ ဘီလူမႀကီးရန္အား ႏွိမ္နင္းၿပီးေသာ္ သိမ္းပုိက္စုိးစံေလသည္။
ထိုအခ်ိန႔ကာလတည္းက ကႆပဘုရားသခင္သာသနာဆုပ္ကပ္ ကာလျဖစ္သည္။ထိုအခ်ိန္ကာလတြင္ ဟိမဝႏၲာေတာႀကီးေတာင္ႀကီးမ်ားထဲဝယ္ အလြန္ေက်ာ္ေဇာ္ထင္႐ွားေသာ (ကု႑ရ)အိုင္ (သကၠဋဂူ)တြင္းႀကီးတြင္ ခိုေအာင္းေနေသာ ပုဇြန္ ႀကီးတစ္ေကာင္သည္ မ်ားစြာႀကီးထြားသန္မာလ်က္ လြန္စြာေၾကာက္မတ္ဖြယ္ေကာင္းကာ သူ၏လက္မႏွစ္ခုျဖင့္ လာသမွ်ေသာေရသတၱဝါ ကုန္းသတၱဝါအားညႇပ္သတ္ျဖတ္လ်က္ ေသေစေလေတာ့သည္။
ထိုအခ်ိန္ကာလမၾကာျမင့္မီ ဟိမဝႏၲာေတာႀကီးအတြင္း၌ အင္မတန္ခြန္အားဗလနဲ႔ျပည့္စုံေသာ ေၾကာက္မတ္ဖြယ္ေကာင္းေသာ (ဆင္ဟတၱိ)ႀကီးတစ္ေကာင္သည္ ထင္႐ွားေပၚေပါက္လာေလသည္။ ၄င္းဆင္ႀကီးသည္ အဆုိပါ(သကၠဋဂူ)တြင္ မင္းမူေနေသာ ပုဇြန္ ႀကီးအားနင္းသတ္လ်က္ လက္မႀကီးႏွစ္ေခ်ာင္းကုိ ႏွေမာင္းျဖင့္ ခ်ိဳးဖ့ဲကာ ျမစ္ထဲကုိ ပစ္ခ်လုိက္ေလသည္။
ထိုအခါလက္မႀကီးတဟ္ေခ်ာင္းကုိ အသူရာမင္း ဆယ္ယူရ႐ွိေလသျဖင့္ စည္ၾကက္တာတီးခတ္ေလရာ ၿငိမ့္ေညာင္းသာယာဖြယ္ အသံစုံျဖစ္ေပၚေလသျဖင့္ ထူးဆန္းစြာေသာ အသူရာနတ္စည္ေတာ္ကုိ သိၾကားမင္း ကတုိကိခုိက္သိမ္းပုိက္ ယူေဆာင္ေလေတာ့သည္။
က်န္ေသာပုဇြန္လက္မႀကီးတစ္ေခ်ာင္းသည္ အစဥ္အတုိင္း ဂဂၤါျမစ္ဖ်ားမွတသ္ဆင့္ ပင္လာ္ထဲကုိေမ်ာလာၿပီးေသာ္ ေလျဖင့္တုိက္ခုိက္မူေၾကာင့္ ဒြါရာဝတီ ျမစ္ကမ္းဖူး၌ ေရခ်ိဳးေနၾကေသာ ဝါသုေဒဝမင္း ညီေနာင္တစ္က်ိပ္တုိ႔သည္ ဆယ္ယူရရိွေလကုန္သည္။
ထိုပုဇြန္လက္မတကၠဋကုိ စည္ေတာ္ၾကက္လ်က္ နန္းေတာ္ တြင္ တီခတ္ၾကေလရာ အင္မတန္ထူးျခားအံ့ဖြယ္ေကာင္းေသာ သံစုံတီးလ်က္ ေပၚထြန္းလာျပီးေသာ္ သာယာၿငိမ့္ေညာင္းဖြယ္ေကာင္းေသာ အသံစုံလင္စြာျဖင့္ စပ္ဆိုကာ သီဆိုကကြက္ထြင္ၿပီး(စည္ေတာ္ႀကီးကုိ စတင္တီခတ္ၾကေလသည္။)
သုိ႔ျဖစ္ေလေသာေၾကာင့္ ရခိုင္ရာဇဝင္ေတာ္ႀကီးလကၤာ၌ ေအာက္ပါအတိုင္းေဖာ္ျပထားေလသည္။
(႐ိုးၫႊန္႔ခပ္သိမ္းရန္ စစ္ၿငိမ္း မုဒိမ္း ဓားျမ ခိုးသူစသည့္ လန္႔ထေၾကာက္ညႇင္းရန္မ်ိဳးစင္မွ ေသာင္ခြင္ေၾကာ္ၾကား ထိုမင္းမ်ားတို႔ ေပ်ာ္ပါးျမဴးဆန္ ၿမိဳ႕ရြွင္ပ်ံ၌ ေႁခြရံမွန္ပ်င္း မ်ားလူ႐ွင္းႏွင့္ ေနက်င္းေပါင္း႐ုန္း ဇမ႓ ဴ လုံးကုိ သိမ္းက်ဳဆည္ရအဖို႔ျပဳ၍ တခုမႂကြင္း လုပ္ခြန္သြင္းလ်က္ စံျခင္းမ်ားစြာ ထိုအခါ၌ မည္သာေခါထ ကု႑ရဟု အိုင္းမက္၌ငယ္ ေၾကာက္မတ္ဖြယ္သား ႀကီးက်ယ္သန္လွ သကၠဇူလို ပြပြသမာ႓ ဖူးငုံအားသာ ပြင့္လာဘုန္း ဟိဆင္ဟတိၲလွ်င္ နင္းဘိတန္ခိုး႐ွတ္႐ွတ္ ခ်ိဳးက စြယ္က်ိဳးဘိႏၵျမစ္သုိ႔ခ်ေသာ္ လက္မထရံမ်ိဳးေလ ထုံ၍ႀကိတ္ႀကိတ္ ထိုပါ အသူရာတို႔ မဟာသမွတ္လႈိင္းခတ္ျဖဳတ္၍ ဝရမ္ေရေၾကာင္း ဝင္ေလေခ်ာင္းေသာ္ တေခ်ာင္းအႂကြယ္ ဆယ္႐ုံေလ၏ ျမဲတြယ္သည္မွ ဝုန္ေပါက္ျပဲသား စည္မစည္သီရိဟု ျပဳၿပီးကုန္မွ ဝါသနာႏွင့္ ေတြ႔ၾကရန္ေရ နတ္စစ္ေျမ၌ ႐ုံးေလရကား ပါယ္စြန္႔သြားသာ သိၾကား တမူ ရေလယူမွ ဟိန္းဆူေက်ာ္ၾကား အလမၺဟု တြင္ထအမည္ သိနားလည္ေလာ့ ထိုစဥ္အမ်ိဳး အတူက်ိဳး၍ ေရ႐ိုးေလယူမွ ျပဳၿပီးကုန္မွ ဝါသဝႏွင့္ေတြ႔ၾကရန္ေရး နတ္စစ္ေျမ၌ ႐ႈံးေလရကား ပါယ္စြန္႔သြားသားသိၾကားတမူ ရေလယူမွဟိန္းတူေက်ာ္ျကား အလမၺဟု တြင္ထအမည္ သိနားလည္ေလာ့ ထိုစဥ္အမ်ိဳး အတူက်ိဳး၍ ေရ႐ိုးေလယာ ေမ်ာၾကရာတြင္ ဂဂၤါျမသ္ေၾကာင္း ပါေလေသွ်ာင္း၍ ေတာင္ဆီ ဝယ္နဒီျမယဥ္ကျမဴးစဥ္၌ဝဲေရခ်မ္းၿမိဳက္ ဆယ္ခြာလိုက္ဝယ္ တန္႔ရိပ္ျမည္လ်က္ ေျမာက္စဥ္ၾကက္၍ မပ်က္တီးကာ သံဝုန္ျဖန္႔သည္ ဒီကြၽန္းဇမၸဴလြမ္းပတ္တည္း။)
ဟူ၍ ပင္ပါ႐ွိေလေတာ့သည္။
သုိ႔ျဖစ္ပါ၍ (စာေရးသူအေနျဖင့္)ရခိုင့္စည္ေတာတီခတ္ရန္အလိုငွါ ေျခဆင္းရတုအျဖစ္ ေအာက္ပါအတိုင္း ေရးစပ္တင္ျပအပ္ပါသည္။
(ရကၡမ႑ိဳင္ ျပည္ရခိုင္ေလ ရခိုင္ၫြန္႔ဖူး ၾကည္ေသာက္႐ူးသုိ႔ ကြန္႔ျမဴးဂုဏ္ေရာင္ ေသလာေတာင္ဆိုင္း ၿပိဳင္းက႐ုိင္းတည္း အုံမိႈင္းဝီဝီ ကမ္းေျခေဒသ မ႑လဝယ္ဝံသမ်ိဳးမွန္ တန္းခိုးလွ်ံ၍ ဝါသုေဒဝ ဒသဝါတက ညီေနာင္လွတို႔ ဒြါရာဝတီ ၿမိဳ႕သိ ၤဂီကုိ စုိးစံပိုင္သ ထိုစုိင္ကပင္ ပုဇြန္လက္မကု႑ဟု နားမထင္ေပၚ ျမတ္စည္ေတာ္ကုိ ရာဇာရာဇနရိႏၵႏွင့္ ဒလိႏၵဆုံး တျပံဳးရႊင္ရႊင္ မဂၤလာ ခန္း ရီစင္ျဖန္း၍ ထုံးတမ္းစုိင္လာ ခိုင္အမာေလ ႐ိုးရာမပ်က္ေဒနိမ့္ထက္တိုင္ တၿမိဳင္ၿမိဳင္ေက ရခိုင္စည္ျခင္း သံသာညႇင္းျဖင့္ မယြင္းဇာတိ သိီးြမာန္ဟိေရေအာင္ၾကံေဆာင္ရည္စူး ျမတ္စည္ေတာ္တီး ဗ်ာလ္ခတ္ေက(ျဗိန္းေလ ေစာင္းေစာင္းျဗိန္း)။
https://m.facebook.com/%E1%80%94%E1%80%94%E1%80%B9%E1%80%B…/
ရကၡပူရေၾကးမုံက်မ္း စာအုပ္မွ စာမ်က္ႏွာ ၁၃၉မွ ၁၄၀အတြင္ အခန္း(၃၃)တြင္ေရးသားထားဒါကုိျပန္ေရ ကူးေရးျခင္း
credit to- နန္း